Nu al over de helft

Hey allemaal,

Er is al enige tijd voorbij gegaan en ik heb het een en ander meegemaakt dus ik dacht ik schrijf weer eens wat. En ik was ook van plan binnenkort maar eens dit land te verkennen dus even een “het-gewone-leven” verhaal, wat overigens alles behalve gewoon was afgelopen maand.

Zo ben ik na twee en een halve maand eindelijk klaar met de voorbereidingsfase van het project en kan nu de resultaat fase ingaan. Tenminste dat hoop ik, want tot nu toe ging niets zonder tegenslagen. Ik zal het uitleggen aan de hand van koffie drinken. Eerder vertelde ik al dat de start stukjes voor DNA maken niet helemaal goed ging omdat de verkeerde start stukjes besteld waren. Zeg maar dat je een koffieplant wil zaaien maar thee zaadjes hebt besteld. Toen de goede start stukjes binnen kwamen maakte ik een foutje met analyseren (dacht dat we thee plantjes hadden ipv koffie) en markeerde ik het experiment als mislukt terwijl het wel gelukt was (het waren wel koffie plantjes), gevolg was dat ik het opnieuw moest doen. Vervolgens ging ik dit DNA in bacteriën stoppen om eiwitten te maken, maar hier waren ook wat problemen omdat ik het verkeerde voedsel gaf waardoor ze niet zoveel eiwitten maakten (had de plantjes in zand gezaaid ipv potgrond). Met wat veranderingen was dit opgelost en kon ik eiwitten maken. Later bleek ook dat het eiwit uit de bacterie halen een beetje mis ging waardoor ik niet zoveel eiwit had (brandde de koffiebonen te lang). Maar met dat eenmaal opgelost kon niks meer fout gaan, althans dat dacht ik. Een eurovisie song festival feest bracht daar verandering in door een gebroken hand, maar daarover meer later. Daarbij maakte ik ook een stomme fout en gooide twee verschillende eiwitten bij elkaar (de ene gast wil decaffee koffie en de ander gewone koffie en dan mix je deze perongeluk samen). Dus ik kon weer opnieuw beginnen. Tot slot brak mijn koffie filter ook nog en bleven de eiwitten niet meer achter in het filter en kon ik opnieuw filteren maar afgelopen zaterdag om 23:30 was het dan zover, na hard zwoegen had ik en de gewone koffie en de decaffee koffie (eiwitten) klaar. Nu op naar de productie fase, en minder op zaterdag werken fase. Ik hoop dat dit nog helderder is dan het puzzelstukjes verhaal.

In de tussentijd samen met papa en mama, broer, zuster en schone zuster ook nog een beetje vakantie gehouden in Spanje, onder andere in Barcelona en samen met Wietse in Valencia. Maargoed eenmaal terug begin ik me meer en meer te realizeren wat voor een gek land Schotland is, en in zekere zin ook het Verenigd koninkrijk. Na 10 dagen Spanje moet ik weer opnieuw wennen dat de auto’s hier aan de verkeerde kant van de weg rijden, dat mensen wel heel beleefd zijn maar wel met zo min mogelijk woorden. Dat er automatisch rijen worden gevormd voor wie er als eerste in de bus mag stappen (terwijl iedereen past). Dat iedereen Engels kan maar het soms makkelijker is een Spanjaard te vinden die je kan verstaan. Dat Schotland haar eigen damesmode heeft, daarmee bedoel ik dat piercings, tattoos, paars haar en heel weinig kleding hier meer regel is dan uitzondering. Afgelopen week vroeg William zich nog af of een langslopend meisje nou een kort rokje aan had of dat het een riem was. En verder is de zomer ook nog niet echt aangekomen hier. Klinkt allemaal misschien een beetje negatief, maar hoewel ik de Spaanse zon mis voelt dit wel als thuis aan.

Wat ik nog niet verteld had is dat een kerk hier een international cafe organiseert, of beter gezegd organiseerde aangezien we in de zomerpauze zitten. Dus hier ontmoette ik heel wat mensen met wie we later wat gingen drinken in de stad. Alleen zoals ik al zei zitten we nu in de zomerpauze, en veel mensen zijn weer terug naar hun thuisland om de zomervakantie door te brengen. Dus als we elkaar nu willen zien moeten we zelf wat organiseren. Een eurosongfestival is dus een goede reden voor een feestje. Met lekkers vanuit verschillende landen kijken we naar alle verschillende liedjes met een hoop gezeligheid. Maar ook wat vervelends, en hier zijn de 3 versies die nu een beetje rond gaan.

Redelijk aan het einde van de avond zijn we met een klein groepje als ik met een vriendin praat die jiujitsu gedaan heeft over vechttechnieken en dan met name hoe je een mes aanval moet afweren. Twee vrienden mengen zich in de discussie en zeggen dat ik het ook fout heb en dat zij allebei een betere manier hebben. We proberen het uit en ipv verdedigen krijg ik een keiharde duw, ik vlieg drie meter achteruit en struikel over een bank en smak op de grond met een blauwe plek op mijn zij en een pijnlijke pols.

Nadat bijna iedereen weg is gaan we met een klein groepje naar de heuvel dichtbij om de zonsopgang te zien. Als we terug lopen klets ik met Inge en raken we achterop. Opeens staat er een dronken Schot voor onze neus die, met een zwaar schots accent, tegen ons begint te praten als we vragen wat hij probeert te zeggen wordt die agressief en schopt mij zodat ik tegen de muur klap en deelt vervolgens een flinke hoekklap uit die ik met mijn hand opvang. Alleen hij is ook dronken, dus met een flinke rechtse en een mooie trap recht tussen de benen krijgen we genoeg opening om weg te rennen.

De volgende dag maak ik met een vriendin een wandeling door het nabijgelegen park waar een paar kinderen cricket spelen. En terwijl we daar lopen slaat een jongen de bal zover dat hij een man die verderop loopt raakt. De man loopt naar de jongen toe om hem een preek te geven dat die beter moet uitkijken e.d. maar begin de jongen dan te slaan. Ik roep dat het zo klaar is en dat de man de jongen met rust moet laten, waarop hij reageert dat ik op moet rotten en mij met me eigen moet bemoeien. Als ik naar hem toe loop om hem te stoppen pakt hij de cricket knuppel op en raakt mij op mijn pols/hand als ik mijn hoofd probeer te beschermen. Ik dicht het gat en deel een flinke rechtse uit terwijl ik met mijn linker arm de knuppel vast pak, gevolgd door een knie in de man's kruis. Eenmaal ontwapend en met veel pijn (kan ik me voorstellen) rent de man weg.

Eindconclusie, ik ga naar het ziekenhuis en ontdek dat ik mijn eerste bot gebroken heb. Daar krijg ik overigens ook een les Grieks bij, aangezien het bot naar het Griekse woord voor boot is vernoemd. Dat is nu overigens al twee weken geleden. Vandaag moest ik voor controle terug komen en ging ik met een spalk en nog 4 weken te gaan het ziekenhuis in en kwam met gips en 8 weken te gaan eruit. Beetje jammer maar we moeten het er maar mee doen.

Overigens heb ik nog niks geschreven over Glasgow, Prestwick en St. Andrews maar dat komt later.