Eerste weken in Schotland

Hallo allemaal, of zoals ze hier zeggen hey-ya.

Het is vandaag precies twee weken geleden dat ik op het vliegtuig stapte en aan een nieuw avontuur ben begonnen. Natuurlijk ben ik hier vooral om te werken aan wat een SUPER interessant project blijkt, maar Schotland is ook een beetje anders dan Nederland dus daar zal ik eerst over vertellen. Zoals ik al zei is het vandaag precies twee weken geleden dat ik op en vliegtuig stapte en in Schotland aankwam, in Edinburgh om precies te zijn. Schotten zeggen overigens geen Edinburgh maar meer iets wat lijkt op Èh-dìn-breuw. Vliegen was met ongeveer anderhalf uur gepiept en dus kwam ik een half uur later lokale tijd aan. Tijdens het landen keek door het raampje en zag wat mensen bedoelen met dat Nederland plat is, Schotland is namelijk een en al teletubieland en als het dan vlak is dan zitten er nog kleine heuveltjes in. Eenmaal geland ga ik lekker lui op een bankje zitten en wacht ik op mijn koffer en rugtas terwijl een oudere Schotse mevrouw een gesprek met mij begint, in het Schots. Nu zul je misschien denken ‘dat is toch geen probleem?’, maar eerlijk gezegd had ik best een beetje moeite om dit te verstaan. Voor de mensen die een beetje het Schots uit de film Braveheart in gedachten hebben, zoals ik had, of helemaal geen idee hebben, heb ik een filmpje op youtube opgezocht die een indicatie geeft over hoe dat nou klinkt https://youtu.be/_pyc6OveE2E?t=12s.

Tegen de tijd dat ik begreep dat de vrouw mij gewoon probeerde te vertellen dat ze met haar man naar de kanarische eilanden was geweest zag ik mijn bagage op de band verschijnen. Ik zei dus beleefd gedag en ging zwaar bepakt (ongeveer 50kg in totaal denk ik) op zoek naar de bus naar het centrum van Edinburgh om daar op de trein naar Dundee te stappen. Eenmaal in de trein geniet ik van het uitzicht, de mooie fjorden en rotsen van Schotland en Groot-Britannië’s grootste vliegdekschip (die ik uiteindelijk niet echt kon spotten), en opeens reden we langs iets bekends, het vliegveld. Misschien was het handig geweest als ze gewoon een extra station hadden gebouwd voor het vliegveld, maargoed.

Eenmaal in Dundee is mijn kamer niet ver weg maar als ik daar aankom is het toch al rond de 2 uur. Plan was om gauw het contract te tekenen en te betalen zodat ik lunch kan halen bij de Lidl om de hoek. Dat ik niet meer dan 500 euro in het buitenland kan pinnen gooit echter roet in het eten, aangezien ik niet zo houd van roet in mijn eten en het toch al bijna avondeten tijd is ga ik maar naar de Lidl voor een studenten maaltijd (PIZZA). Terug op de kamer kom ik erachter dat ik van het karton moet eten want er zijn geen borden. Ook kom ik erachter dat foto’s niet altijd de waarheid treffen gezien de miniscule pietpeuterige minimieuze verschillen tussen de werkelijke kamer en de foto’s, maar dat terzijde. Helaas zijn borden niet de enige ontbrekende dingen, zo had ik bij aankomst geen matras (al werd dit meteen verholpen) mis ik bestek, drink gerei en alle andere vormen van kookgereedschap op een hapjespan na. En ’s nachts kom ik er ook achter dat dubbelglas en dus de nachtstilte ontbreekt.

Zaterdag is het tijd om een beetje de stad te verkennen, die opzich niet heel groot is en vooral bestaat uit industriele en victoriaanse gebouwen. Een stijl die ik ook al in Edinburgh zag. Opmerkelijk is dat iedereen hier aan de verkeerde kant van de weg rijdt wat uitkijken voor auto’s heel ongewennig maakt. Scholieren aan de middelbare school gaan gekleed in uniform, dat is of school uniform of legeruniform. Het is dus niet opmerkelijk (eigenlijk wel) dat je 10 scholieren ziet lopen waarvan er 3 in legeruniform lopen en de andere 7 met een schooluniform. Na elke winkel te hebben bezocht weet ik waar pannen het goedkoopst zijn en waar bestek het goedkoopst is, en koop ik alles bij de goedkoopste winkel. Over goedkope winkels gesproken, er zit een Tesco (supermarkt) op loopafstand van mijn huis waar je alles kan kopen. Dit is niet een goedkope winkel maar als iets op de datum of erover is gaat er flinke korting overheen. Zo heb ik 20 pannekoeken, 20 pita’s en 12 Amerikaanse pannekoeken voor 30 pennies gekocht!!! Dat is 40 cent

Gewapend met eetgerei kan ik gewoon fatsoenlijk koken en maak ik Indische rijst voor twee personen, mijzelf en William mijn huisgenoot. Na het eten gaan we naar een studentencafe waar ik toegangsprijs moet betalen omdat ik nog geen studentenkaart heb en om dezelfde reden moet William tekenen dat hij verantwoordelijk is als ik iemand in elkaar sla en dat soort dingen. Eenmaal binnen komen we erachter dat we veel te vroeg zijn, maar na een tweede biertje komt er toch volk naar binnen. Jongens van studentenvereningen, strak in pak, vullen de kroeg alsook dames met een zo kort mogelijk rokje, blote benen en schoenen met zo hoog mogelijke hakken (Stilettos met plateauzolen als ik het goed heb http://tiny.cc/hogehakken). Ik weet eerlijk gezegd weinig van de uitgaansmode in Nederland, maar dit heb ik nog nooit gezien. Een ervaring rijker zullen we maar zeggen. Nadat William vond dat die vaak genoeg getrakteerd had en aangezien mijn geld al op was gingen we naar huis.

Die maandag erop begon mijn eerste werkdag. Na een rondleiding en introductie bespreek ik met twee collega’s het gesprek waar ik aan ga werken, woensdag herhalen we dit gesprek nog een keer, dit keer met Alessio, de professor, en een extra collega. Alessio is razend enthousiast over de technieken die ik in Israel en Duitsland geleerd heb en wil deze graag implementeren in dit onderzoek. Hij stelt daarom ook onmogelijk veel vragen waarvan ik de meeste gewoon niet weet. Dus voor wie een beetje geteld heeft, werk ik aan dit project met 3 collega’s. Het project is natuurlijk heel specifiek maar hier is dus de omschrijving voor dummies. Er is een groep eiwitten die allemaal op medicijn X reageren en stoppen met werken. Ook blijkt dat deze eiwitten een rol spelen in kanker en allergieën. Alleen welke rol deze eiwitten in ziektes spelen is niet bekend, en ook niet of dit wordt veroorzaakt door eiwit 1, 2 en/of 3. Wat het lab dus gedaan heeft, en ook gepubliceerd, is een methode bedacht waarbij specifiek naar eiwit 1 of 2 of 3 gekeken kan worden. Door bijvoorbeeld eiwit 1 een klein beetje aan te passen wordt er een gaatje zoals in een puzzelstukje gemaakt. Vervolgens wordt medicijn X ook een beetje aangepast zodat die een uitsteeksel krijgt zoals ook vaak zichtbaar bij puzzels. Vervolgens past medicijn X alleen in eiwit 1 omdat die een inham heeft, maar eiwit 2 en 3 hebben deze dus niet. Medicijn X werkt dus alleen op eiwit 1 en zo kunnen we de rol van eiwit 1 meten. Maar hier zitten nog wat haken en ogen aan en ik werk hier dus om dit te perfectioneren. Misschien is dit nogal vaag of snap je niet wat hier nou SUPER interessant aan is, dan mag je het van mij aannemen.
Tijdens de afgelopen weken is het alleen een beetje rustig geweest, voor een techniek had ik dus starters nodig om de reactie mee te starten alleen deze starters werkten niet. Na twee keer proberen nieuwe starters besteld die vandaag binnen waren gekomen alleen wat blijkt, de starters waren voor een ander experiment en de starters zijn heel specifiek dus vandaag nog eens nieuwe starters besteld.