Thailand Deel 1: nieuw(e) land, mensen en avonture

Dag beste lezers,

Ik ga mijn best doen om jullie zoveel mogelijk bij te praten over mijn reis ook al loop ik nu meer dan een maand achter. Daarbij verdeel ik alle avonturen over een paar blogs zodat alles nog een beetje leesbaar blijft. Hierbij dus deel 1, de eerste dagen in Thailand.

Ik stap in Hongkong op het vliegtuig en het grote avontuur begint nu echt. Waar ik in China al enige ervaring had van toen ik met Etienne reisde en alles enigszins al bekend was, kom ik nu aan in een onbekend land waar ik de taal niet spreek, niet weet hoe alles werkt en waar alles nieuw is. Aangezien mijn vliegtuig om 00:20 aankomt ga ik niet op zoek naar een hostel maar slaap ik gewoon op het vliegveld. Ik moet toegeven, niet de beste plek, maar het werkt voor 80% dus dat is genoeg. Omdat de airco op het vliegveld op 16 graden staat heb ik een trui en een joggingbroek aangetrokken zodat ik kon slapen, deze trek ik uit voordat ik de Skytrain in stap waar de airco ook op 16 graden staat. Als ik bij het station dichtbij mijn hostel uit stap wordt ik geconfronteerd met een temperatuur verschil van maar liefst 20 graden, mogelijk nog meer. Het duurt dus ook niet lang voordat ik van mijn lange afritsbroek een korte broek maar en mijn schoenen omruil voor slippers.
In het hostel ontmoet ik een Duitser voor wie dit zijn laatste stop is en dus al het een en ander weet over Thailand. We gaan samen op pad naar de ghost tower van Bangkok die volgens de locals behekst is. We gaan die shit eens van dichtbij bekijken en komen erachter dat de toren afgesloten is omdat een Zweedse backpacker zich hier heeft opgehangen. Dus uiteindelijk nemen we genoegen met een pizza en laten weer het voor wat het is. Op de terugweg worden we begroet door iemand die ons een goed aanbod wil doen voor een goeie club. Dat is en pingpong show, ook wel pussy pingpong genoemd. We kijken wat het is en lopen ondertussen door een soort van rosse buurt met meerdere van dit soort tenten. Uiteindelijk slaan we het aanbod af, beide zijn we namelijk niet geïnteresseerd. Niet veel later ontmoeten we een vriend van hem en zijn Thaise vriendin en gaan we naar een gewone pub.
Omdat ik maar voor een nacht geboekt had ga ik de volgende morgen naar een ander hostel in de buurt van Khao San. Via navigatie weet ik waar ik moet zijn en met behulp van de lokale mensen kom ik er. Met uitzondering van een Thais meisje, zij stuurt mij in de bus en ik neem aan dat zij de weg beter weet dan ik, maar uiteindelijk ga ik alleen maar verder van waar ik moet zijn, geen ramp overigens, het is niet heel ver en een kaartje koste slechts 25¢. Eenmaal bij het hostel blijkt dat ik er bijna was, nog geen 100m alleen gewoon om het hoekje. Khao San road is de feest straat van Bangkok. De zijkanten van de straat bevatten cafés of souvenirmarktjes, de muziek schalt over de straat van twee kanten en daartussen staan allemaal mensen te dansen. Ongeveer 90% hiervan is buitenlander maar ook voor de Thai is dit "the place to be". Onderweg kom ik er ook achter dat pingpong shows niet het enige is wat op het menu staat, maar ook pussy paint behoort tot de mogelijkheden. (Iemand kwam daadwerkelijk naar mij toe met een menu met deze en nog meer dingen erop). Na twee nachtjes heb ik meer dan genoeg van deze stad, dankzij de eerder genoemde shows en ladyboys overal is mijn beeld van vrouwen is extreem gedaald en wil ik hier simpelweg niet langer blijven. Ik neem de nachtbus naar Chiangmai waar ik rond 6 uur 's ochtends aan kom, zo'n 8 uur rijden vanaf Bangkok naar het noorden. In Bangkok heb ik een lokale sim gekocht dus ik kan alles uitzoeken op het internet, maar in plaats daarvan spreek ik wat andere reizigers aan die ook 'verdwaald' zijn in deze nieuwe stad. Een van deze meiden vraagt een Songthaew meneer hoe we naar het centrum komen die met een hele andere suggestie komt een bezoekje aan de berg en waterval voor 2000baht, 500B ofwel 15€ per persoon.

Een Songthaew is een grote pickup, over het algemeen Toyota of Isuzu, waar de achterklep van mist. In plaats daarvan is er een overkapping in de bak gemaakt en zijn er twee bankjes aan weerszijden ingezet zodat je kan zitten of zelfs liggen. Prijzen variëren tussen ver en dichtbij maar ook per chauffeur. Onderhandelen is verplicht als je niet teveel wilt betalen.

Hier zie ik voor het eerst in mijn leven de wilde jungle (met een houten brug erdoor en overal informatie bordjes.) Ik had me voorbereidt op regenwoud met apen en dergelijke, maar dat is weer wat anders. Uiteindelijk kan ik mij goed vermaken. Tweede stop is de pagoda op de berg, een gebouw minder dan 100 jaar oud. Een van de meiden is hier helemaal lyrisch over, de perfecte vorm, heel rustgevend en mooi en noem maar op. Ikzelf ben er iets minder van onder de indruk en vindt het op de mooie tuin met kolibries na maar saai. De volgende halte is de waterval, een plek voor mooie foto's en genieten van het uitzicht maar je mag er niet zwemmen. Dankzij de hitte van tenminste 37°C begint zwemmen nu echt wel aanlokkelijk te worden. Gelukkig weet onze chauffeur wel een plek waar hij ons heen rijdt. Deze plek staat bekend als de canyon maar het lijkt meer op een volgelopen mijn. Van de wanden kan je naar het 8m naar beneden in het water springen. Omdat de drie meiden niet goed of helemaal niet kunnen zwemmen, ga ik alleen. 8m is best veel dus ik durf niet goed maar na 2 keer gaat het al een stuk makkelijker. Als de avond begint te vallen en de zon ondergaat gaan we terug naar onze Songthaew chauffeur die op ons stond te wachten. We rijden weer terug naar de stad en checken hier rond 6-7uur in bij een hostel dat betekent dus dat we die man bijna 12uur lang als chauffeur hadden. De volgende dag loop ik met de Nederlandse jongen een beetje rond door Chiangmai deels om hem te helpen met visum maar ook voor de gezelligheid. We kijken een beetje rond bij de vele tempels die hier te vinden zijn en maken een foto met een Chinees meisje. 's Avonds besluit ik om een kookcursus Thais koken te volgen net als een Nederlandse uit dezelfde kamer, alleen het is nu al 21:00 dus ik kan niet meer boeken. Dus ik sta de volgende morgen vroeg op en vraag of ik alsnog kan meedoen, en dat kan. We gaan naar een lokale markt waar mensen ingrediënten verkopen en kopen, wij gaan echter met lege handen naar huis aangezien alles door die mensen zelf verbouwd wordt. Na enige uitleg over de gebruikte ingrediënten gaan we koken, noodles, curry met rijst, kip met basilicum en rijst en kokosmelk met banaan als toetje, en dat was afgezien van het ontbijt dat we al op hadden, al met al een goede dag. Ondertussen heeft andere Nederlandse jongen ons beide omgepraat om mee te gaan naar Birma en heeft formulieren gehaald voor een visum. 's Avonds gaan we met z'n drieën naar de bioscoop om ons reisgenootschap te vieren waar we voor 4 euro naar de film mogen en voor 3 euro een redelijke bak popcorn en 1L Coca-Cola kopen. De volgende dag leveren we de visa formulieren weer in waarna we de bus naar Chiangrai nemen, 6 uur hobbelen later komen we aan. Het Nederlandse meisje weet welk hostel het populairst is alleen hier aangekomen blijkt het op een paar Thai leeg te zijn... Mhm... We vermaken ons een beetje op de nachtmarkt waar niet alleen eten verkocht wordt maar ook andere marktwaar verkocht wordt: neppe merk portemonnees, tassen etc. etc. allemaal terwijl een duo voor wat muziek zorgt wat een best leuke sfeer geeft. We delen een klein beetje scherpe papaja salade die veel te heet is voor ons touristen.
De volgende dag gaan we naar de witte tempel, dit is deels een tempel deels een kunst tentoonstelling waarin goede maar vooral slechte dingen van de mens worden afgebeeld. Binnen in de tempel kun je dus afbeeldingen zien van Star Wars, Harry Potter, Indiana Jones en vele andere televisie dingen. De buitenkant is zoals je misschien al had geraden wit ingelegd met stukjes spiegel aan de randjes waardoor het geheel schitterd! We gaan op tijd opstaan om op tijd weg te gaan maar doordat zij treuzelen zit ik eigenlijk een beetje te wachten en gaan we veel later weg. De reis gaat trouwens naar Pai, een zogenaamd backpackers mecca, maar ook populair onder de Chinezen! Na 6-7 uur terug hobbelen naar Chiangmai stappen we in een mini-bus naar Pai, het hobbelen is vervangen door 670-nogwat bochten maar zonder misselijk te worden. In de bus zit een Italiaans meisje die zichzelf Cat noemt en die naar Birma is geweest. Dus even handig om te informeren wat en waar wel en wat en waar niet. Mijn Nederlandse reisgenoten zijn minder geïnteresseerd dus ik vraag om een nummer en ga achter mijn 'travelbuddies' aan op zoek naar ons hostel. Deze ligt niet precies naast de deur maar we komen er toch en dit is op zich wel gaaf. Waarom? Dat vertel ik in het volgende verhaal, (om de spanning er een beetje in te houden).

Bedankt voor het lezen en de reacties en de volgende blog komt er gauw aan.

Groetjes, Lars