Chinezen zijn geweldig, maar ook wel gestoord

Hallo allemaal,

Door wat technische mankementen en de grote Chinese firewall heb ik mijn vorige blogs niet kunnen uploaden dus ik zal ze maar samenvatten in een blog en de details weg laten.

Mijn vorige blog was eigenlijk maar het begin van de reis en er was maar een week aan ervaringen in verwerkt dus het is een beetje lastig om een samenhangend verhaal te schrijven over zoveel dingen, dus ik splits het een beetje op in twee verhalen.

Toen mijn vorige blog eindigde reisde ik nog met Etienne, eigenlijk was dit pas net begonnen. Na een gezellige avond in QingYuan en een keer gratis schieten zijn we verder gegaan. Niet veel later bleek Etienne's Chinese taalvaardigheden zeer waardevol. Zo werden we uitgenodigd voor eten bij mensen thuis, wat voor ons extra speciaal was omdat deze mensen yao mensen waren, een etnische minderheid, en dat wij naar dit gebied gingen om te zien hoe yao mensen leven. Ook werden we uitgenodigd door een paar jongens die graag wilden opscheppen over hun westerse vrienden en ons meenamen naar een KTV (een soort karaoke bar maar dan veel groter) en toen dat niet werkte ons naar een andere KTV namen. Dus dat gaat zeg maar zo: Etienne praat een beetje met die mensen en we gaan met hen mee. Vervolgens zitten we daar en een van die jongens is dronken en misselijk dus die gaan even naar de WC. Van een andere jongen krijgen we bier aangeboden terwijl hij nog probeert een meisje te verleiden. Deze casanova wordt keihard bij het eerste meisje afgewezen dus hij gaat naar het andere meisje en probeert het daar. Ondertussen ligt een ander meisje op de bank te pitten, waarschijnlijk dronken, maar dat hoeft niet. Als de casanova bij de tweede ook wordt afgewezen gaat hij weer terug naar de eerste dit keer met iets meer doorzettingsvermogen maar het mag niet baten. Als Etienne en ik ons bier op hebben krijgen we er nog een aangeboden door de casanova die begint te realiseren dat zijn poging tot een romantisch einde van Valentijnsdag gaat mislukken dus hij probeert nog even. Niet veel later komen de twee jongens waarmee we kwamen weer terug en twee van hun vrienden en gaan we met z'n zessen ergens wat eten voordat we gaan slapen. In Nederland zou dit een broodje kebab zijn of een frietje maar hier is het een heuse maaltijd. Omdat de gerechten slakken, kikkersoep en iets met varken is sla ik het aanbod af en ontferm ik mij over het schaaltje met pindas waar ik er twee van leeg eet. Nadat iedereen voldaan is gaan we weer verder en de jongen die eerst nog helemaal ziek en misselijk was huppelt nu weer vol energie rond.
We verlaten dit kleine dorpje voor een grotere stad voor wat bergbeklimmen en op zoek naar nog wat nachtelijk avontuur. En hoewel dit laatste tegenvalt hebben we toch heel veel plezier. Eerder merkten we al dat veel Chinezen nooit eerder buitenlanders hadden gezien maar hier was dat nog veel erger. Dus op de berg en elke keer dat we over straat liepen werden we aangekeken en gevraagd voor foto's. Sommige meiden waren zo onder de indruk van ons dat ze ook achterom keken en dat tot wel 7keer, maar de nieuws gierigheid was sterker dan de schaamte van ontdekt worden in het achterom kijken. Misschien is dat een beetje onduidelijk maar goed. Terwijl we aan het berg wandelen waren werden er ook stiekem foto's gemaakt, dus wij gingen ook gewoon foto's maken, wat wel tot grappige situaties leidde. Uiteindelijk hadden we even privacy omdat wij gewoon over de rivier klommen en van rots tot rots sprongen terwijl de rest natuurlijk gewoon over het pad liep. Aan het einde hadden we zelfs onze privé waterval. Het laatste stukje naar de top wat zo'n 2 uur kostte gaf ons een prachtig uitzicht en de weg naar beneden duurde rennend minder dan 20 minuten. Na een hele dag wandelen deden mijn voeten wel een beetje pijn, maar je bent een bekendheid of niet, dus toen ik in onze bus stapte zwaaide ik nog wel even naar onze fans die vanuit een andere bus ons zaten aan te staren, wat ook werd beantwoord met gezwaai. Vervolgens gingen we verder naar de volgende stop, een klein dorpje met heel veel oude architectuur, het echte toeristen werk. En omdat de bus al om 14:00 was vertrokken slapen we in een knus huisje in het historische centrum. Omdat onze beenspieren wel zeer doen van het bergrennen besluiten we ook massage te halen. Dus daar lig ik dan, voor ongeveer 10€ lig ik op een bed terwijl een Chinese zij masseert. Enige communicatie is uitgesloten want ik spreek geen Chinees, zij geen Engels en Etienne is even naicha (melkthee) halen en andere dingen doen. Omdat Etienne geen zin heeft om te wachten en het al 10 uur is gaat Etienne naar de buurvrouw die ook masseuse is. Chinees praten is veel handiger, want niet veel later gaan we uit eten met een paar Chinezen van Etienne's massage salon. Twee van deze Chinezen, een stelletje, stelt voor dat wij de volgende dag met hun meerijden naar YangShuo ipv met de bus. Dus de daaropvolgende dagen hebben we gezelschap tijdens het fietsen, bergbeklimmen en struinen over de toeristische marktjes, binnenlands toerisme want er zijn bijna geen buitenlanders te zien hier. Ook eten we samen en dit is wel iets grappigs om over te vertellen. Waar in Nederland de rekening gesplitst wordt wil hier iedereen alles betalen. Dus dat gaat zo: als iedereen uitgegeten is wordt er betaald, degene die het snelste geld aan de ober kan geven betaald, maar als je gelijk bent dan moet je de ober overtuigen om jouw geld aan te nemen en niet dat van de ander. Als je deze ronde hebt verloren kan je nog proberen om gelijk te spelen door geld aan de winnaar van de eerste ronde te geven, dit is dan alleen voor je eigen eten en niet voor de ander.

Na een paar dagen in YangShuo gaan onze Chinese metgezellen weg en Etienne ook en blijf ik alleen achter. Als ik nietsvermoedend mijn laatste maaltijd eet komen er een paar Chinezen naar binnen die een foto met mij willen, bij mij aan tafel willen zitten (ook al verstaan we niks van elkaar) en voordat ze weer weg gaan voor mijn eten betalen... Die Chinezen zijn helemaal gestoord! Met de slaaptrein ga ik naar Kunming en vandaar door naar Dali wat zo'n 22h duurt. Nu begint het echte avontuur pas want nu ben ik alleen... In Dali aangekomen krijg ik een aanbod van een hotel: 11 euro per nacht, omdat het regent en ik eigenlijk weinig zin heb om nu te gaan zoeken neem ik het aanbod aan. Want dan kan ik morgen op mijn gemak zoeken. Eenmaal in de kamer blijkt dit super luxe te zijn, tweepersoonsbed, matras verwarming, stortdouche echt ideaal. Als ik dit allemaal ontdekt heb komt de gastvrouw terug met een aanbod, 8 euro/nacht als ik meer dan een nacht blijf dus ik blijf er uiteindelijk 4 nachten, geen hostel als ik hier ook goedkoop kan slapen. Als ik ergens eten wil bestellen schiet een Chinese meid mij te hulp, en vertaald vanaf het Engels naar het Chinees en weer terug. Om reis tips voor in en om Dali uit te delen wisselen we WeChat gegevens uit en ik krijg veel meer dan dat! Hulp bij het boeken van volgende reis, tips van hoe verder te gaan en waarheen, tot uiteindelijk een boeking voor een hotel in Lijiang, met de trein ga ik van Dali naar Lijiang en verblijf na een paar andere plekken uit te hebben geprobeerd in een hotel aanbevolen door de meid uit Dali die ook betaald heeft voor mijn kamer. Omdat zij de baas van dit hotel kent krijg ik ook nog eens extra zorg. Dus op het kleine binnenplaatsje eet ik samen met het personeel lunch en avondeten en nog eens lunch en nog eens avondeten, krijg ik een rondleiding door de stad, een ijsje, een betaald avondje naar de club, een uitje naar het dichtbijgelegen park, en gratis Starbucks (wat alleen al duurder is dan de prijs van het hotel (die ik niet betaald heb)). Tijdens dit alles krijg ik af en toe updates via WeChat over de plek waar we op dat moment zijn, want ik versta geen Chinees en zij geen Engels. Terwijl we lopen wordt mij ook geprobeerd om woordjes te leren, maar deze ben ik allemaal weer vergeten. Aan het eind wordt ik met een mini-bus-taxi naar een ander hotel gestuurd (op kosten van het hotel) waar ik in de mini-bus naar het vliegveld stap. Hier stap ik in het vliegtuig met een andere buitenlander en verder alleen Chinezen op weg naar Hezhou. Ik ga op date met een Chinees meisje die ik heb leren kennen toen ik daar eerder was met Etienne en leer nog een keer de Chinese gastvrijheid kennen. Zonder enige inspraak wordt een hotel voor mij geboekt en betaald, gaan we ergens eten, en gaan we samen met haar vriendinnen naar KTV. De volgende dag ga ik met een van haar vriendinnen ontbijten wat een ramp blijkt te worden, want ik eet geen varken en zij blijft maar varken aan te bieden. Maar lunch met mijn date gaat veel beter en samen hebben we het best gezellig. Oh en ze kan geen Chinees dus we praten alleen via WeChat en de kleine zinnetjes die ik kan in het Chinees zoals: "lekker" "lekker?" "vindt je kokos rijst lekker?" "ik vind kokos rijst lekker" en "ja" en "nee". Maar mijn visum loopt bijna af dus ik moet weer terug naar ShenZhen. Hier speel ik nog een beetje met Etienne (in het Chinees noemt men alles waar je plezier in hebt spelen) maar we spelen ook een nacht spelletjes in een internetcafé 00:00-08:00 voor iets minder dan 2,5 euro en daarbuiten 1€/uur.

Inmiddels zit ik dus in Hongkong en zit ik te wachten op mijn vlucht vanavond naar Bangkok, voor een nieuw avontuur in Thailand.