Lars de avonturier
Door: Ik
Blijf op de hoogte en volg Lars
26 Mei 2014 | Israel, Rehovot
Laat me beginnen met vertellen over de wandeltocht in Nahal Amud een maand geleden. Na heel wat verwarring over de tocht zelf krijg ik vrijdagochtend krijg ik te horen dat ik mee mag naar het noorden, om zeker te zijn van gezelschap vraag ik Kate ook om mee te gaan en op het laatste moment besluit zij ook mee te gaan. De volgende dag gaan 5 v/d 16 mensen van huize Kennedy mee op de wandeltocht. Kate neemt daarnaast ook twee oppaskinderen mee omdat de ouders daarvan ziek zijn. In de bustocht naar Nahal Amud kom ik erachter dat de kinderen vloeiend Engels en Duits spreken en ook nog beter Hebreeuws kunnen dan ik, en ze zijn pas 8 en 6 jaar oud! Zo af en toe probeer ik Duits te oefenen door een gesprek in het Duits te beginnen maar vaak moet ik na de eerste of tweede zin al zeggen: “oke en nu in het Engels?”
Als we aankomen hebben we een korte introductie gehad over waar we precies gaan hiken en wat we verder gaan doen. De tocht gaat de valei in van Nahal Amud ook wel Wadi Amud genoemd in het Arabisch, beide talen betekent het rivierdal van de kolom omdat er een kolom in de rivier staat. De rivier is echter een klein beekje maar dat neemt niet weg dat het hier heerlijk is! In de schaduw is de wind heerlijk koel door het water en als je uit de schaduw de zon in loopt wordt het weer warm. Ik had Kate aangeboden te helpen met oppassen en dus naast lekker genieten ben ik ook continue bezig met kijken waar de kinderen zijn. Gelukkig hebben Kate en ik hulp van onze huisgenoten en daarnaast is er nog een andere familie die ook mee helpt. Halverwege, op ons diepste punt komen we bij een kleine poel, en op het moment dat Kate en ik aankomen is de poel gevuld met Indiërs, op zich wel een mooi gezicht. :P Vanaf hier lopen we weer naar boven. Het is net een boswandeling alleen wel een ander soort bos dan in Nederland.
Eenmaal boven stappen we in de bus en rijden we naar Peki’in een plaatsje dat een belangrijke rol heeft gespeeld in het Kabbalisme, Joods Mysticisme. Hier aangekomen wordt ik wakker gemaakt door Kate en stappen we uit de bus. Tegenwoordig is het een druzen dorp met maar een Joodse vrouw, als we bij de oudste synagoge van Israel staan krijgen we een introductie over het plaatsje en lopen we naar het centrum van de stad. Een auto met jongens passeert ons terwijl ze hun verfijnde muzieksmaak met ons delen, en een van de jongens begroet ons vriendelijk door zijn tong uit zijn mond te steken en zijn hoofd te schudden en een “Aaahh” geluid te maken terwijl hij zijn middelvinger opsteekt. In het centrum is tijd voor een extra lunch, even relaxen terwijl de kinderen spelen in het water, niet een heel goed idee want een ander kind snijdt zich aan glas in het water en haalt zijn voet open. Een van onze meiden is nu ook bang haar voet open te halen en durft niet terug te lopen naar haar schoenen, de vader komt nu in mij boven en ik til haar naar haar schoenen toe. Andersom was makkelijker geweest bedenk ik nu, maar dit was wel macho!
Vervolgens lopen we naar de grot waar de rabbi die Kabbala heeft uitgevonden meerdere jaren heeft geleefd uit angst om gepakt te worden door de Romeinen. Aangezien de rabbi maar 2 paar kleren had en niet kon slapen in zijn overdag kleren, o.i.d. sliep hij naakt bedekt met aarde om zo dat 2de paar kleren schoon te houden voor de Shabbat, dat is nog eens toewijding... Na de grot lopen we naar boven kijken we over de stad en is er een eind gekomen aan onze tocht in boven galilea (de naam van de regio) en we rijden naar huis. Eenmaal thuis gekomen brengen we de kinderen weer naar de ouders en gaan we zelf ook lekker naar huis. Dus een mooie tocht voor maar 6 euro die ik nog steeds moet betalen. Later in die week ik van Kate dat de kinderen het heel leuk vonden, dus ook dat is mooi!
Tussen Nahal Amud en Jordanie zat niet heel veel bijzonders op Yom HaShoah na dan, de herdenkingsdag voor de holocoast. Rond 10 uur ‘s ochtends gaat de sirene waarbij iedereen stilstaat en stil is. Bij stilstaat bedoel ik ook echt staan, ook al betekent dit dat je midden op de snelweg stopt en uit de auto stapt. Het is heel vreemd om iedereen te zien lopen en dan dat iedereen stil staat, lijkt een beetje op een flashmob.
En dan Jordanië!
Vrijdag vroeg in de ochtend staan we op en lopen we naar het busstation in Rehovot vanwaar we naar Eilat rijden. Ik probeer een beetje te slapen en dat lukt dit keer nog redelijk ook. Vanuit het busstation nemen we de taxi naar de grens met Jordanië. De ingang voor de grensovergang is een overkapping met airco, niet echt heel efficient. Nadat we alle administratie kosten hebben betaald en aan de andere kant zijn aangekomen stappen we bij de collega van “Schumacher” in de auto en rijden we in twee taxi’s naar het hostel in Wadi Musa een plaatsje ten oosten van Petra. “Schumacher” was inderdaad iets sneller maar ook roekeloos, horen we later. Ondertussen stoppen we even bij een prachtig uitzichtpunt zie foto met een souvenir winkel die veel te duur is, en als we bij het hostel aangekomen zijn en onze spullen hier hebben achtergelaten gaan we achterin een pickup door naar klein Petra een klein afgelegen gedeelte van Petra waar we voor 5 JD (1 JD = 1 Euro) een gids huren die ons alles laat zien en een uitleg geeft wat het is. Ook bied de gids ons aan om ons morgen via het bergpad Petra in te nemen.
De volgende dag besluiten we dit toch niet te doen want de ingang is veel mooier bij zonsopgang hebben we ons laten vertellen dus we gaan via de hoofdingang en betalen de volle mep, 50 JD eigenlijk best veel, misschien hadden we toch beter de gids vanaf klein Petra kunnen nemen, en als ik hier ooit nog heen ga doe ik dat ook zeker. Maar het was prachtig om ’s ochtend door de kloof te lopen die een kanaaltje heeft langs de wand om het water van de ingang van de kloof helemaal naar Petra te nemen. Met als klapper op de vuurpijl: Al Kazneh (Arabisch voor de schatkamer) die vol in het zonlicht staat en ons begroet als we om de bocht komen, en dit is pas het begin. Voor Al Kazneh is een open plek vol met toeristen, een paar kamelen en een paar ezels. Sommige touristen nemen foto’s van henzelf met letterlijk elk gebouw in Petra dat ik zin krijg om met deze mensen op de foto te gaan, photobomb, aangezien Niels er niet bij was en niemand anders mijn motiveerde houd ik me in en lopen we gewoon verder.
Eenmaal in de vallei van Petra nemen we het offerpad, een soort van trap dat ons naar de offerplaats moet leiden, maar het is een pokkeneind, en het is in een hoekje dus er is ook niks te zien maar wel in de zon. Dus we zuchten, drinken water, en blijven zoveel mogelijk in de schaduw waar mogelijk om niet oververhit te raken. Maar eenmaal bovenop is het uitzicht prachtig, we kunnen de hele valei overzien en met de wind is het ook wat beter te doen. Nu weer naar beneden, we gaan via de andere kant naar beneden dit keer in de schaduw van de berg dus het wordt steeds koeler, gelukkig! Eenmaal beneden is er een klein huisje met aan de andere kant van het pad een tempel of tombe met een kleurrijke wand die bestaat uit meerdere kleuren zandsteen. Vervolgens verdwalen we in een stukje woestijn voor we de weg vinden naar het klooster weer op een berg. Dus we klimmen weer omhoog en als we er bijna zijn nemen we een pauze, het klooster is nu om de hoek maar we zien het nog niet en denken dat we nog een eind moeten dus voor we de laatste 8 treden naar beneden nemen gaan we even zitten en rusten we even uit. Pas als we op hetzelfde niveau zijn zien we dat we superdichtbij waren en we gaan even verderop weer zitten en genieten van het uitzicht op het klooster. Achievement Unlocked 1 Wereldwonder gezien! +100 XP!
We liggen nu allemaal voor pampus op de bankjes van een restaurantje ook al weet niemand hier waar pampus ligt. En even later gaan we met een bedoeien mee naar zijn tent met een mooi uitzicht over de bergen met helemaal links de plek waar Aäron begraven ligt volgens de Bedoeienen, rechts daarnaast zien we de rode zee en als we nog verder naar rechts kijken zien we de dode zee. Als we de zon hebben zien ondergaan lopen we terug naar de ingang via de kortere route. En uiteindelijk terug naar het hotel waar we eten en meteen erna gaan slapen. De volgende morgen moeten we namelijk weer vroeg op voor de bus naar Wadi Rum.
Een redelijk oncomfortabele busreis zonder rugleuning later komen we in Wadi Rum aan waar we uitstappen en Sahlem ontmoeten, de eigenaar van het bedoeienen kamp waar we vanavond gaan slapen. Zijn broertje neemt ons mee achterin de pickup als we door de woestijn rijden. We doen allemaal mooie/toeristische plekjes in de woestijn even aan maar eigenlijk is elk plekje wel mooi maar alleen bij de toeristische plekjes staat een bedoeienen-tent met souverniers, zoals oogpotlood (voor mannen), geitenpoep (o.i.d.), wierrook, mirre en tulbandsjalen. Bij de eerste stop klimmen we de berg op voor een bron en is er een kleine grot met daarin de bron waar het heerlijk koel is met een Prachtig uitzicht op de woestijn! Kijk maar op de foto’s. Na de rondreis gaan we naar het bedoeienen kamp waar iedereen een kopje bedoeienen thee drinkt, en ik er 8 drink ook neemt iedereen een koekje, sommige twee ik iets meer want lunch stelde niet zoveel voor. In de gezamelijke tent zitten ook twee Nederlanders, dus ik kan stiekem alles meeluisteren totdat Gunter mij verraad.
Avondeten in de woestijn is opzichzelf niet heel speciaal, de manier waarop het bereidt wordt is wel speciaal. Er wordt een gat in de grond gegraven en daar wordt een schoon olievat ingestop met een rek met eten en ingegraven, vervolgens wordt er een vuurtje gestoken boven dit vat zodat het zand eromheen heet wordt en het eten warm en gaar wordt. Na een tijdje laten ze het vuur uitgaan en als het zand weer een beetje is afgekoeld halen ze het weer weg zodat ze het vat open kunnen maken en het rek eruit kunnen halen. Na het eten wordt er een liedje in het arabisch gezongen terwijl we rond het kampvuur zitten mee te klappen met een glaasje kamelenthee, zwarte thee (volgens mij) met kamelenmelk, mierzoet en ook best romig volgens mij maar niet slecht. Na het liedje wordt nog wat gepraat en ga ik sterrenkijken, en misschien ken je die plaatjes wel van de woestijn dat je de melkweg ziet? Nou niet hier, veel sterren maar geen melkweg, jammer genoeg...
De volgende dag rijden we met de jeep terug naar het visitors centre waar we de taxi naar de grens in Aqaba nemen. In Aqaba steken we de grens over en rijden we naar Eilat en de taxichauffeur is wel een opvallende man. De man heeft gestudeerd om planten te laten groeien in water, maar hier is daar geen vraag naar dus hij heeft ook een boederij in Finland met kippen koeien en natuurlijk planten, en hier gaat hij dan heen in de zomer omdat de zomers hier te warm zijn, en in de winter komt hij terug naar Israël omdat de winters in Finland te koud zijn. Heel gezellig gesprek gehad, we krijgen wat korting, en we zoeken de rest op, en we gaan beslissen wat we gaan doen. Ondertussen gaat het luchtalarm af, Yom HaZakiron, de herdenkingsdag voor alle militairen die zijn gevallen ter verdediging van de staat Israël. Twee minuten staat het hele land stil, Touristen op het strand kijken verward om zich heen wat er gebeurd, een paar jongens aan een tafel zitten gaan staan uit respect, de serveerster met de bestelling voor de jongens blijft stil staan op de straat, winkelende mensen in het winkelcentrum stoppen en blijven stil staan. Twee minuten lang, dan is de sirene afgelopen en hervat iedereen weer waar ze mee bezig waren zie ook: http://youtu.be/cBgh8xLiS-c . Ik vergeet mijn rug in te smeren als we aan het strand liggen en verbrand mijn rug vreselijk. Rond half 3 gaan we weer weg voor de bus naar huis waar de onafhankelijksviering net begint. Om deze reden ben ik de volgende dag ook vrij dus ik heb lekker tijd om uit te rusten.
Ik ga proberen de volgende blog wat eerder te schrijven.
Bart je weet dat ik van een reactie hou hè :P
Arno zie de blog voor herdenkingsdag, ben nog niet Yad Vashem geweest
-
27 Mei 2014 - 11:22
Annemiek:
Heej Lars!!
Mooi verhaal en mooie foto's. Indrukwekkend zeg, dat YouTube filmpje. Lijkt me een heel bijzondere ervaring als je daar bij bent.
lieve groetjes
Annemiek -
27 Mei 2014 - 11:26
Bruti:
Shaloom bruti,
leuk blog weer! en bedank je mede reisgenoten even voor de foto's die ze gemaakt hebben :)
had graag met je in petra gelopen om een photobomb te doen.. kan ik dat eigenlijk gewoon typen of wordt je nu in de gaten gehouden door de Mossad??
die alarmen klinken indrukwekkend! gaaf dat ze in israel wel letterlijk erbij stil staan en weten wat vrijheid eigenlijk betekent.
Groetjes van ons -
27 Mei 2014 - 14:59
Oma Ellie:
Hoi Lars,
Ik heb zo ingespannen je verslag van je belevenissen zitten lezen dat ik er nekpijn van over hield.
Maar ik heb het er graag voor over gehad !
Man, wat kan jij schrijven, het is zo levensecht dat ik vergeet dat dit allemaal op de computer staat en dat ik mee mag genieten van dat wat je hebt beleeft.
Ga zo door en genieten wij mee van al je nieuwe belevenissen.
Groetjes van je oude oma Ellie !!!
dag, dag !!!!!!!!!
-
29 Mei 2014 - 13:30
Opa En Oma:
nou lars dit vinden wij een pracht verhaal en genieten met jou mee. geweldig dat je zoveel ziet en het zo goed verwoord gefeliciteerd !met het studieresultaat van je stage we zijn helemaal trots op je .
Voor een paar jaar geleden was Arno ook in Israel en zat op Hemelvaartsdag op de Olijfberg Waar zit jij vandaag/? heel veel liefs van ons Opa en Oma .
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley