Haifa, Regen en Bureaucratie

Shaloom Achiem (Peace brothers) אחים שלום

Iedereen bedankt voor de reacties ik heb wat foto's van Yerushalayim (Jeruzalem) en de Golan hoogvlakte op mijn blog gezet, en hier weer de “wekelijkse” blog over mijn avonturen in het beloofde land. En op aanraden van Ellen wil ik iedereen vragen of ze het recept van een makkelijk te maken gerecht naar mij willen sturen. Ook wil ik iedereen die erover denkt een vakantie te boeken naar Israël dit zeer aanraden. Het land is over het algemeen prachtig, het weer is ook goed behalve deze week dan met op alle dagen regen (en afgelopen nacht keiharde onweer) . En ook handig meegenomen, als je de Negev en Eilat eruit laat kan je alles in 2 weken zien, denk ik...

Meerdere mensen hadden gevraagd wat er voor het (nu) afgelopen weekend op het lijstje stond, eigenlijk niks maar op Thore’s uitnodiging toch meegegaan naar Haifa samen met een labpartner van hem. Omdat we wat rond wilde reizen en er weinig tot geen openbaar vervoer is vanaf vrijdag avond t/m zaterdag hadden we voor 40 euro een Nissan Note gehuurd. Helaas was het een automaat, makkelijk voor bij de stoplichten maar verder niet zo heel spannend (nietsan). Omdat ik wel graag weer een stuur vast wilde houden mocht ik naar Haifa rijden, wat eigenlijk een lange weg was dus ook niet echt spannend. Ik heb alleen geen idee hoe hard je in Israël mag rijden, dus kijk ik hoe hard mijn medeweggebruikers rijden en pas ik me aan, niet te veel want iedereen rijdt te hard.
Als ik een beetje twijfelend en dus wat langzaam Haifa (Chaifa) binnen rij omdat ik geen idee heb waar ik heen moet, wordt ik meteen vriendelijk begroet door medeweggebruikers die vriendelijk naar mij toeteren terwijl ze achter mij aan rijden. De claxon wordt hier zeer gewaardeerd, en dus wordt deze regelmatig getest.
De auto staat geparkeerd op de parkeerplaats even verder terwijl we inchecken in de Hostel, om vervolgens onze reis te vervolgen naar Akko, een stad met veel geschiedenis en een prachtig strand, alleen vanwege de wind is het een beetje te koud voor een duik in het water. Midden in de stad door de tunnels van de tempelieren gelopen, sommige stukken wordt verteld dat je moet bukken, alleen met Nederlanders wordt geen rekening gehouden, ik moet namelijk bijna overal bukken. Als we de tunnels uitlopen de stad in weten we eigenlijk verder niks te doen. Er schijnt heel veel te zien te zijn, alleen deze zijn veelal gesloten vanwege de Shabbat. Dat maakt dan ook dat ik er niet zo heel veel aan vind, misschien ligt dat ook aan het feit dat ik vorige week nog in het gezellige Jeruzalem liep.
Omdat we dus weinig kunnen zien stappen we niet heel veel later in de auto en rijden naar een klein plaatsje, waarom we hierheen gaan weet ik eigenlijk niet en kom ik ook niet echt achter want we kunnen er niet in met de auto vanwege een hek, er is wel een open deur dus we lopen het plaatsje in en kijken wat rond, uiteindelijk nog wel een mooi uitzicht gevonden en een Ottomaans auditorium. Maar dat is ook alles dus rijden we verder naar Nahariya, volgens mijn toergids de plek voor schoonheden op het strand, alleen dit is geschreven voor zomertoeristen want het is koud en er is niemand op het strand. Deze stad, gesticht door Duitse kolonisten, heeft een hele andere uitstraling dan alle steden die ik tot nu toe gezien heb in Israël, bijna sprookjes achtig. De lantaarnpalen, hekken, stoplichten eigenlijk alles is wit geverfd, in een stijl die je van een stad uit die tijd zou kunnen verwachten http://tiny.cc/38bmcx. Alleen hier is het ook Shabbat, en dus weinig te doen dus zijn we weer terug gegaan naar Haifa waar we de Ben Gurion street, ook wel de German Colony genoemd, oplopen die in het verlengde van de (nu verlichte) Bahá’í tuin ligt om iets te gaan eten, dit hostel heeft namelijk geen gezamenlijk avondeten, helaas.
De volgende dag bezoeken we de Bahá’í-tuin alleen weten we de weg niet, met als gevolg dat we een flink aantal trappen oplopen die uiteindelijk in een BBQ plein doodlopen, maar wat men zegt: waar een wil is is een weg. Dus we lopen de helling op door de bosjes om vervolgens bij een 4m hoge muur te komen, deze beklimmen we dan ook maar, en succesvol. Een heel avontuur op zich maar we komen op tijd bij de hoofdingang aan voor de Engelse tour, waar we in de rij aansluiten en even uitrusten. Alleen we moeten bij de zijingang zijn die iets verder ligt... dus uiteindelijk halen we de Engelse tour alsnog niet maar wel de Hebreeuwse, niet dat ik er meer dan twee woorden van versta maar we mogen in ieder geval naar binnen. Na te hebben genoten van de pracht van de tuin en het uitzicht klimmen we weer naar beneden naar de auto om naar de Carmel berg te rijden voor een korte hike, waar we ons verbazen over de troep die Israëli's achterlaten in het bos, matrassen, plastic stoelen, jerrycans, olievaten noem het maar op. We blijven hier niet heel lang voor we weer terug naar huis rijden, en onderweg Ceasarea even aandoen, die helaas gesloten is. Ik mag weer verder rijden naar huis en dat was het weekend zo’n beetje.

Misschien een beetje onsamenhangend verhaal, maar dat was de reis naar Haifa nou eenmaal. Eigenlijk moet ik zeggen dat ik niet heel veel gezien heb afgelopen weekend, behalve de Bahá’í-tuin en een beetje van Akko, maar ik weet nu wel zeker waar ik nog een keer heen wil, en wat ik links kan laten liggen.

Doordeweeks valt niet heel veel over te vertellen, het echte harde werken is begonnen (Transformeren, Bacteriën opkweken, DNA-isolatie, Restrictie-enzym analyse, Meer bacteriën opkweken, Nog meer DNA isoleren) en ben dus een stuk later thuis dan normaal, wel leuk trouwens als je een vraag krijgt en de juiste conclusie trekt :D! Gisteren ben ik naar het gemeentehuis geweest vanwege een of andere idiote vorm van bureaucratie. Mijn visum van Nederland was niet uitgegeven in Israël maar door de Israëlische ambassade in Nederland en dus moest ik een nieuw visum hebben, en hier ook voor betalen uiteraard. Beetje jammer dat niemand mij dit van tevoren heeft verteld bijvoorbeeld bij de ambassade... Maar goed nu dus een geldig visum. Wat goed van pas komt als ik morgenavond weer naar Egypte ga voor een duik-cursus. En van de week ook Baklava uit Nazareth gekregen van Kate, iedereen zegt dat dit de lekkerste is, ik moet zeggen dat die niet lekkerder is dan de baklava is uit Jeruzalem, het is namelijk gewoon anders, maar sowieso lekker!

Mam: moeilijkste iets is niet om het klaar te maken maar alle ingrediënten te vinden/in huis te hebben.

Linda: ik koop niet altijd verse ingrediënten van de markt, ga meestal naar de supermarkt dat is minder ver lopen, maar mijn kook aanpak is wel redelijk hetzelfde.

Arno: Hoop dat je immuunsysteem van muizen en witte bloedcellen snapt, de rest maakt toch niet uit, dit is namelijk al weer veranderd.

Ellen: waar in Egypte?

Niels: dat klopt er waren zoveel wapens in Jeruzalem dat ik ze niet geteld heb. Was ik trouwens vergeten te vertellen.. We liepen door de oude straten van Jeruzalem toen we een (elite?) patrouille tegen kwamen zwart uniform en goed bewapend waarbij een grappenmaker uit deze eenheid om een hoekje ging staan en zijn bewapende vriend liet schrikken. En heb nu alle ingrediënten kunnen vinden :)